Cauwenstraat - Vrasene
Vrasene_PK_001_CAUWENSTRAAT
Het pensionaat van Vrasene is het levenswerk van de dames van het christelijke onderwijs die op 21 december 1827 officiële toestemming kregen om een pensionaat op te richten op een stuk grond dat eerder toebehoorde aan Egidius Camberlyn, een Gentse advocaat. In de zomer van het jaar 1869 diende Dorothea Sengier, de bestuurster van de school, bij het gemeentebestuur van Vrasene een aanvraag in voor het bouwen van een scheidingsmuur tussen het pensionaat en de gemeenteschool. Het gemeentebestuur ging akkoord op voorwaarde dat de muur werd opgetrokken op grond van de gemeente, in het verlengde van de bestaande schoolmuur en volledig betaald werd door de kloosterorde. Dame Sengier kreeg bovendien de toestemming om tegen de nieuwe muur van de gemeenteschool abrikoos- en andere leibomen aan te planten. Met de bouw van deze muur, waarvan een gedeelte op de prentbriefkaart links in de hoek te zien is, werd de site van het pensionaat langs de Cauwenstraat en de Nieuwe Baan helemaal afgesloten van de buitenwereld. In 1906 kochten de dames van het christelijke onderwijs drie huizen aan de overkant van de Cauwenstraat. Ze werden ingericht als woningen voor onder meer de directeur en de tuinier. Hier werd enkele jaren later ook de bewaar- en lagere school ingeplant. In deze jaren valt eveneens de bouw van het bruggetje over de Cauwenstraat te situeren. Op deze manier konden de zusters zich ongestoord van het pensionaat naar de lagere school verplaatsen, zonder zich te hoeven mengen met de mensen op straat. In 1921 namen de zusters franciscanessen van het Crombeen het klooster, de school en het pensionaat over van de dames van het christelijke onderwijs. Pas in 1954 werd de brug die het internaat met het externaat verbond, definitief afgebroken. Vandaag is de bestuurderswoning voor de directeur - vooraan rechts op de kaart - opgefrist als woonhuis. Ook het lage huis voor de tuinier heeft zijn woonfunctie behouden. De oude muur aan de linkerzijde is afgebroken ten bate van een woonerf. De statige gebouwen rechts achteraan de prentbriefkaart worden nu nog steeds aangewend als klaslokalen en maken deel uit van het gebouwcomplex van de vrije basisschool de Zonnepit die een gedeelte van de oude site van de zusters heeft ingepalmd.
1900-1950